Szpic duży to pies inteligentny, o żywym usposobieniu. Duże szpice, w odróżnieniu od swoich mniejszych krewniaków, są spokojne, opanowane i niehałaśliwe. Odznaczają się zrównoważonym charakterem i pewnością siebie. Ich odwaga sprawia, że niekiedy bywają wręcz lekkomyślne. Nie powinny jednak okazywać nerwowości i niepotrzebnej agresji. Szpice mają silny instynkt stróżowania, a ich niewątpliwą zaletą jest brak skłonności do włóczęgostwa.
W otoczeniu domowników szpice duże są wesołe, zabawne, niekiedy przebiegłe, bardzo uczuciowe i łatwe we współżyciu. Lubią się przypodobać człowiekowi, ale cenią sobie również niezależność i wiedzą, jak ją uzyskać. Bardzo lubią towarzystwo dzieci i chętnie się z nimi bawią. Są zwierzętami stadnymi i najlepiej czują się wtedy, gdy cała rodzina jest w komplecie. Wobec obcych psów nie są zaczepne, ale nie dadzą sobie dmuchać w kaszę – sprowokowany szpic duży będzie się bronić.
Spośród ras pierwotnych, szpice niemieckie należą do jednej z najłatwiejszych do układania ras. Duże szpice są niezwykle pojętne i łatwo się uczą. Z ich wychowaniem powinien sobie poradzić nawet początkujący właściciel.
Szpic duży to jedna z najzdrowszych ras. Choroby zdarzają u nich sporadycznie. Szpice białe są bardziej – niż te o innych umaszczeniach – narażone na alergię.
Szpic duży w Polsce
W Polsce szpice były dobrze znane jeszcze przed II wojną światową, ale tylko nieliczne z nich miały rodowody. Po wojnie występowały głównie szpice białe, wpisywano je nawet do Księgi Wstępnej, ale nie wyprowadzono żadnej linii hodowlanej. Obecnie bardzo nielicznie hodowane są duże szpice czarne. Duże szpice białe były nielicznie hodowane jeszcze w latach 90. XX w. (np. hodowla „z Hubertówki”), ale obecnie prawdopodobnie nie działa żadna hodowla tej odmiany. Duże szpice brązowe są najrzadsze i w Polsce ich najprawdopodobniej w ogóle nie ma.
